Pochodzenie kotów norweskich leśnych
Koty norweskie leśne to rasa, która przez stulecia rozwijała się w lasach Skandynawii. Świadectwem tego jest ich duże, muskularne ciało oraz grube, wodoodporne futro. Jak głoszą legendy, koty te podróżowały wraz z Wikingami, tępiąc gryzonie na ich statkach i w osadach.
Oryginalne brzmienie nazwy tej rasy to Skogkatt, określenie często pojawiające się w nordyckich podaniach ludowych oznaczające dosłownie "kota leśnego".
Pod koniec XIX wieku koty norweskie leśne stały się rzadkością nawet w Skandynawii - rasie tej groziło wyginięcie. Działania mające na celu odbudowanie tej rasy zostały przerwane wybuchem II Wojny Światowej. Wznowiono je dopiero w latach powojennych, zaś w latach 70 ubiegłego wieku koty norweskie zostały uznane przez Króla Olafa za oficjalną rasę tego kraju, za czym podążyło uznanie tej rasy przez międzynarodowe organizacje felinologiczne. Europejska organizacje FIFe uznała tę rasę oficjalnie w roku 1977. Do końca lat 90 hodowcy tych kotów podejmowali wysiłki w celu znalezienia nierodowodowych kotów żyjących w lesie, aby krzyżując je z kotami udomowionymi poszerzyć pulę genów. Pierwszym kotem norweskim - tym, który zapoczątkował rasę - był kot o imieniu Pan's Truls. Do dzisiaj jest to kot - legenda.
Do Stanów Zjednoczonych pierwsza para kotów norweskich przybyła w roku 1979 i dopiero po dwóch latach urodził się pierwszy miot, który przeżył i mógł zapoczątkować hodowlę tej rasy na szerszą skalę. Rasa kotów norweskich leśnych została uznana przez amerykańską organizację CFA i dopuszczona do hodowli w roku 1993.
Obecnie koty norweskie leśne hodowane są na całym świecie. Również w Polsce można znaleźć wiele hodowli kotów rasowych koncentrujących się na hodowli kotów leśnych.
Stopka
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz